Brahms: interlude 117B & 119
Schoenberg: Das Buch der hängende Gärten
Brahms: Vier ernste Gesänge

Pilgrim at the Gate of Idleness is een co-production
van
Christianne Stotijn, Marco Borggreve,
De Koninklijke Muntschouwburg Brussel,
Concert- en Congresgebouw De Doelen en
Operadagen Rotterdam
2009 en 2010

Pilgrim at the Gate of Idleness

Zo mooi is zij en ze roept zoveel verlangens in mij op. Háár volgen wil ik en haar slaaf zijn. Als dat geen liefde is? Zo dwalen we en geraken door de Poort van Ijdelheid op een pad dat ons ver voert van de ware liefde. Alleen de desillusie wacht.

Das Buch der hängende Gärten
In een donker bos ontmoet de verteller zijn heldin, voortscheidend temidden van een stoet. Hij volgt haar en geraakt zo in een paradijselijke wereld: de hangende tuinen. Zijn verlangen naar haar groeit en neemt allengs obsessieve vormen aan. Wanneer ze dan eindelijk samen zijn beperkt hij zich tot een kus. Verering, zo zegt zij, blokkeerde zijn verlangen. Heeft hij gefaald? Zijn geliefde wijst hem af. Zij en haar wereld verdwijnen in een mist.

Christianne Stotijn, mezzosopraan
Joseph Breinl: piano
Wim Trompert: regisseur
Marco Borggreve: fotografie en productie
Daan Noppen & Monica Hernandez video kunst
Uri Rapaport: Lighting Design voor Rotterdam
Willem Laarman: Lighting Design voor Brussels
Alvin Williams: productieleiding Rotterdam

De ware liefde volgend ga je voorbij aan alle wereldse verlokkingen. Deze liefde is autonoom. Ze voert je waar ze wil, ook al is het in de dood.

Ernste Gesänge
De mens is aan het vee gelijk, lees ik in zwaarmoedige geschriften. Maar hebben wij dan geen ziel? Is er geen hoop op hereniging? Kan alleen het hier en nu ons vreugde geven? Ik mag niet klagen, de wereld is goed voor mij geweest. Maar hoe wreed was de dood die ons scheidde! Jij stond nog midden in het leven. Mij heeft de wereld niets meer te bieden. Ik laat geloof en hoop varen en kies voor de liefde. Hoe mild de dood kan zijn.